Toen mijn lang gestorven vriend Frits Brune zo rond 1975 een gedichtenbundel van ene Gerrit Komrij onder ogen kreeg had hij niet bepaald het vermoeden hier met een dichter des vaderlands te maken te hebben. Frits schreef al jaren boek recencies en samenvattingen en wie zijn naam googled komt hem noch wel eens tegen bij een boektitel.

In plaats van zo'n recentie schreef hij de dichter hoogst persoonlijk aan. Hij stelde nog nooit een bundel te hebben gelezen met zoveel wit op de pagina's. Frits kreeg natuurlijk nooit antwoord van Komrij. Toen hij verre reizen ging maken door o.a. Zuid Amerika kreeg ik regelmatig brieven van hem, zo tot de nok toe volgeschreven, dat ik zijn weerzin tegen die lege bladzijden nog beter begreep. Als je echt wat te zeggen hebt vond hij dan schrijf je een pagina vol, terwijl sommige dichters proberen zo veel mogelijk te zeggen met zo min mogelijk woorden. Ja waarom schrijf ik dit? In november overleed de dichter Jaques Hamelink en wat schetst mijn verbazing? Het artikel in de rubriek Het Eeuwige Leven, in de Volkskrant van 20 december 2021, meldde dat het diezelfde Gerrit Komrij is geweest die de dichter Hamelink weigerde op te nemen in zijn overzichtswerk der Nederlandse poezie¹.Komrij vond hem een 'Bakker van duistere lullenkoekerij". In https://www.dbnl.org/tekst/komr001papi01_01/komr001papi01_01_0016.php, maakt hij de auteur helemaal af.
Met heel veel plezier ben ik vervolgens aan het lezen geslagen in DBNL², waar veel werk van Hamelink is te vinden. Elke regel doet je uitzien naar de volgende. Nee Komrij, je had gewoon ook wel wat ongelijk. Hij, Hamelink, is alleen maar HEEL anders dan jij. 

¹ De Nederlandse Poezie der 19e en 20e eeuw, 1000 en enige gedichten.

²  https://www.dbnl.org/tekst/_gid001196301_01/_gid001196301_01_0027.php