De discussie over IQ verschillen tussen mensenrassen laait weer op. Je zou denken dat we na de frenologie toch verstandiger zijn geworden. Er zijn blijkbaar toch nog veel meer onwetenden die de grenzen van hun eigen waarneming niet juist kunnen inschatten. Vast en zeker is dat ook een gebrek aan intelligentie en als het gaat om politici een grond voor afwijzing voor deelname aan de leiding van een volk.

Intelligentie is het gevolg van het omgaan met de uitdagingen van de omgeving. Er is een eindeloze variatie aan omgevingen en zeker daar waar die omgeving arm is aan prikkels zal het potentieel niet worden aangesproken. Wanneer het niet wordt aangesproken op de geëigende momenten in de ontwikkeling,is het wellicht voor een individu te laat. Daar ook zit het onbenul van diegenen die omwille van hun eigen vreemdelingenbeleid proberen de wetenschappelijke discussie te misbruiken.
Laat dan eerst het IQ-gen of de samenstelling van genen die aan IQ bijdragen maar eens aangetoond worden en dan vervolgens de superioriteit of inferioriteit daarvan. Wat daarvan bij een bepaalde generatie tot ontwikkeling is gekomen zegt in mijn ogen niets.
Het “potentieel” der menselijke intelligentie is bovendien niet iets wat we zomaar kunnen meten. We meten wat in gebruik is genomen, door ooit te zijn geprikkeld. Aangesproken door de omstandigheden of leerprocessen waarvan wij vervolgens een domein van begrippen hebben gecreëerd. Een domein aan begrippen die het resultaat zijn van die prikkeling, zoals “kunnen rekenen”, “figuurherkenning” etc.. Weten wij wel iets van de omstandigheden waar de verschillende volkeren mee te maken hebben? Welke aspecten van IQ deze omstandigheden stimuleren of juist tegenwerken. Een bevolkingsgroep die al twee generaties te weinig eten krijgt zal op bepaalde ontwikkelingen achterblijven.Hoe transcultureel is ons meetinstrument eigenlijk? We weten zo wel op welk deel van de IQ testen blinde individuen laag zouden scoren of vergis ik mij?

Laten we eens proberen de stelling om te draaien. Ons IQ meet-instrument meet nl. de afwezigheid van prikkels die in ons domein voorkomen. Niet kunnen rekenen betekent niet hebben geoefend. Zo zouden we kunnen beargumenteren dat de mate waarin oefening nodig was om een goede score te halen een aanwijzing is voor talent. Het lijkt wel “commonsense”. Wat we beslist niet meten is wat er van dat potentieel in gebruik wordt genomen wanneer nieuwe omstandigheden zich zullen aandienen of een leerprogramma wordt ontwikkeld. Het is een bijzondere vorm van vooringenomenheid wanneer je een volk minder IQ toeschrijft op basis van de huidige stand van kennis en wetenschap. Wanneer je je mening baseert op iets waar die wetenschap nog lang niet uit is is er alle reden om te twijfelen aan je eigen intelligentie. De schade is helaas dan al aangericht.